In De Wereld Draait Door krijgt deze Erik van Beek alle tijd om zijn ideeën toe te lichten. Peter R. de Vries, die ook uitgenodigd is, vormt niet een kritisch tegengeluid, maar hij beaamt slechts wat van Beek zegt. En dat terwijl er heel veel tegengas kwam onder andere vanuit collega’s van deze Erik van Beek. DWDD had ten minste één kritisch tegengeluid uit kunnen nodigen. Ook Matthijs van Nieuwkerk vindt het niet nodig om echt kritische vragen te stellen. De enige die een klein beetje tegenstribbelt is Gerdi Verbeet, de oud voorzitterster van de Tweede Kamer, die bij deze uitzending tafeldame is. Al met al is de uitzending een soort reclame campagne voor het vrij verspreiden van virtuele kinderporno.
Matthijs van Nieuwkerk begint met de volgende vaststellingen, als waren het vaststaande feiten: “Je wordt als pedofiel geboren…. Ze hebben het eigenlijk heel moeilijk en ze zouden geholpen moeten worden. En het is ook niet te genezen….Je hebt een drift die mag je niet mag uitleven, want dat mag nu eenmaal niet.” Erik van Beek beaamt dit steeds. Het valt op dat het precies dezelfde argumenten zijn die destijds gebruikt werden voor het vrijgeven van homoseksualiteit, vul maar eens voor het woord pedofiel het woord homofiel. Hieraan merk je dat vrijgeven van homoseksualiteit een glijdende schaal is naar het later vrijgeven van pedofilie en vele andere seksuele afwijkingen (sodomie, etc.) Iets dat François Lebel, burgemeester van het achtste arrondissement van Parijs, laatst ook al vaststelde: “Als het taboe van het homohuwelijk verdwijnt, hoe verzetten we ons dan morgen tegen polygamie in Frankrijk, iets wat in de westerse beschaving taboe is? Waarom zouden we dan de minimumleeftijd van het huwelijk wettelijk behouden? En waarom zouden huwelijken tussen familieleden, pedofilie en incest dan nog verboden blijven?”[1] Zijn uitspraken hebben veel commotie veroorzaakt in Frankrijk, maar gezegd moet worden dat hij de spijker op zijn kop sloeg.
Erik van Beek legt ons uit: “We hebben allemaal seksuele behoeften en impulsen. Homo’s en hetero’s kunnen die gewoon uitleven. Pedo’s kunnen dat niet, dus er zit een grote rem op.” De goede Pedo’s “willen hun seksualiteit reguleren met wat prikkelende beelden. Die groep zou gebaad zijn bij virtuele porno. Stoom van de ketel halen bij mensen die dreigen de fout in te gaan.” De goede Pedo’s noemt hij de Pedo’s die wel een pedofiele geaardheid hebben, maar die zich ervan bewust zijn dat ze geen kinderen mogen misbruiken. Hij gaat verder: “Naar virtuele pornografie kijken helpt om de impulsen te controleren, meer regie te hebben over hun eigen seksuele beleving.” Volgens mij is dit zoiets als alcoholisten adviseren om een glaasje alcohol te nemen om zo de druk van de ketel te halen. De alcoholist heeft namelijk behoefte aan alcohol en hij wil die impulsen kunnen uitleven. Hij wil zijn verslaving reguleren door wat prikkelende alcohol tot zich te nemen. Dat is natuurlijk het meest onverstandige dat je zou kunnen zeggen. Een verslaafde kan beter geheelonthouder worden. Je kunt hem beter helpen door zijn driften onder controle te brengen van zijn wil, zijn wil moet daarvoor gesterkt worden. Een alcoholist heeft zijn verslaving pas onder controle wanneer hij een volle fles wijn in de koelkast heeft liggen als blijvende waarschuwing en herinnering aan het gevaar dat er voor hem in schuilt. Het beste advies aan een alcoholist zou dus zijn om de alcoholconsumptie helemaal te verlaten en zo nodig uit huis te bannen. Niet om af en toe wat alcohol te nemen om de druk van de ketel te halen. Een pedofiel zijn drift leren cultiveren, erkent die drift als iets natuurlijks. Wat stuitend is voor ieder mens: ouders wordt al decennialang wijsgemaakt dat ze hun kind met allerhande foutieve opvoeding tot een neurotisch en gestoord geval kunnen mismaken, maar van een pedofiel moeten we nu ineens aannemen dat die een ongeneselijke en volstrekt natuurlijke drift bezit.
Het is dus een vreemde gedachte dat je door virtuele porno druk van de ketel zou kunnen halen, zonder dat verkeerde neigingen, namelijk om kinderen te misbruiken, versterkt worden. Virtuele beelden smaken namelijk naar meer, naar echt contact en lijfelijke beleving van de seksualiteit. Zoals lezen van een kookboek er ook voor kan zorgen dat het water je uit de mond loopt. Die honger wordt niet bevredigd door naar nog meer plaatjes te kijken. Om nog maar te zwijgen van de mensen die die virtuele porno moeten maken. Wie kan er met alle liefde voor zijn werk en voor de pedofiel kinderporno in elkaar draaien zonder dat hij kotsend achter zijn animatieprogramma zit?
Maar Peter R. de Vries doet er nog een schepje bovenop, volgens hem heeft het opkroppen van seksuele gevoelens ernstige gevolgen, omdat dit tot gevolg heeft dat het explosief tot uiting komt. Maar hij bedoelt met ‘seksuele gevoelens’ niet de in de natuur aanwezige en dus biologische bestemming van de man en vrouw, maar alle mogelijke fantasie over ongeacht wat je allemaal met je geslachtsdeel kunt uitvreten. En al die fantasieën moeten blijkbaar kunnen worden uitgeleefd. Er zijn geen normen meer wat normaal en wat ziek is. Kindermisbruik is in virtuele zin dus toegestaan, omdat we anders mede schuldig zijn aan het kindermisbruik van de toekomst, omdat die arme pedo’s niet weten waar ze met hun seksuele behoeftes naar toe moeten. Hier worden zieke fantasieën dus gelijk gesteld aan (seksuele) behoeftes. Alsof een neuroot met zieke fantasieën niet meer behoefte heeft aan zelfbescherming en genezing. Eigenlijk maakt hij van de mensen een soort beesten die hun driften niet kunnen controleren en die hun driften daarom maar met de regelmaat van de klok tot een mini-explosie laten komen, het aloude Freudiaanse wijsje. Maar Freud kon niet zonder het cruciale besef van normaliteit en afwijking daarvan of zelfs ziekte.
Er wordt ook nog verwezen naar onderzoek waaruit zou blijken dat het toelaten van kinderporno niet leidt tot vaker voorkomen van misbruik, er wordt niet gezegd welk onderzoek het betreft. In het dagblad Trouw zegt Rik van Lunsen, een collega-seksuoloog van Van Beek in het Academisch Medisch Centrum Amsterdam, dat er een toevallig experiment gedaan is in Tsjechië waaruit opgemaakt zou kunnen worden dat er een afname van misbruik is bij beschikbaarheid porno. Waarschijnlijk verwijst hij naar dit onderzoek. Kort na de val van het regime in het toenmalig Tsjecho-Slowakije in 1989 werd het strenge verbod op porno opgeheven. Het nieuwe bewind vergat daarbij een uitzondering te maken voor het bezit van kinderporno. Een groep seksuologen onder leiding van de Amerikaan Milton Diamond analyseerde het aantal gevallen van kindermisbruik voor en na die beslissing. Ten tijde van het pornoverbod waren dat er jaarlijks zo rond de tweeduizend per jaar, maar vanaf het moment dat kinderporno werd toegestaan, schommelde het aantal misbruikzaken rond 1500 per jaar. Maar op dit onderzoek is nogal wat aan te merken. Het is onduidelijk of het verschil echt kwam door afschaffing van het verbod. En het aantal misbruikzaken was ook voor deze afschaffing al aan het dalen. Verder is het bezit van kinderporno sinds 2007 wederom verboden, maar er is niet uitgezocht of dat ook geleid heeft tot een stijging van het aantal misbruikgevallen.
Wanneer ze dan toch willen verwijzen naar onderzoek kunnen ze beter verwijzen naar wat Edward Donnerstein, een vooraanstaand onderzoeker naar pornografie, heeft gezegd: “de relatie tussen gewelddadige en seksueel getinte beelden in de media met het daarbij horend geweld en … een hardvochtige houding tegenover vrouwen is statistisch gezien nog sterker dan de relatie tussen roken en kanker.[2] Of ze hadden kunnen wijzen op de studie van Monica D. Weisz en Christopher M. Earls. Zij lieten zevenentachtig mannen naar vier pornofilm kijken, porno films die kinderen eventueel mogen zien onder toezicht van een volwassene, volgens de Amerikaanse filmkeuring. Dus het ging niet eens om de categorie van films met de meest harde en expliciete beelden die kinderen nooit mogen zien volgens de filmkeuring. Als gevolg van het kijken naar deze beelden hadden deze mannen minder medelijden met verkrachte vrouwen, waren meer geneigd tot seksueel geweld en waren minder geneigd om een van verkrachting verdachte als schuldig te zien.[3] En tenslotte nog het onderzoek van Bill Marshall, een psychologie professor aan de Queen’s Universiteit en directeur van een kliniek waar mensen behandeld worden met seksueel afwijkend gedrag. Hij interviewde 120 mannen die kinderen mishandeld hadden of vrouwen verkracht. Zijn conclusie is dat pornografie in 25% van de gevallen een significante factor is in de keten van gebeurtenissen die geleid heeft tot het misbruik.[4] Deze onderzoeken tonen aan dat pornografie bepaald niet zo onschuldig is als wel gedaan wordt.
De Wereld Draait Door heeft door deze uitzending een platform geboden aan mensen met heel gevaarlijke ideeën. Ze is daarmee overigens niet de enige, in 2011 deed het dagblad Trouw iets dergelijks. In Trouw werd gezegd dat: “Uiteraard zal pedoseksualiteit waarbij het kind als object wordt behandeld binnen het kader van volwassen seksualiteit, schadelijk kunnen zijn. Nu wordt deze schade soms overdreven en gedramatiseerd. Een kind wordt automatisch als slachtoffer beschouwd en behandeld, wat leidt tot een self-fulfilling prophecy.” Een bespreking van dit artikel is hier te lezen. Het is te hopen dat de overheid niet luistert naar dit soort zieke geesten en de wetgeving niet nog verder oprekt, waardoor kindermisbruik steeds moeilijker te bestraffen is.
[1] http://www.gk.nl/index.php?id=9&a=bericht&bericht=10622
http://www.nu.nl/buitenland/2925779/homohuwelijk-leidt-misstanden.html
[2] Itzin, Catherine. “Pornogrpahy and Civil Liberties.” National Review. 75.2 (1985): 20-24. http://www.studentdream.com/termpaper/psychology-free-term-papers/Violence-and-Pornography.html
[3] Weisz, Monica G., and Christopher M. Earls. “The Effects of Exposure to Filmed Sexual Violence on Attitudes Toward Rape.” Journal of Interpersonal Violence. March 1995: 71-84.
[4] Nicols, Mark. “Viewers and Victims.” Newsweek. 10 Aug. 1983: 60.
