"
Terwijl ik voorover buig en over het doopvont heen de schemerige kerk inkijk zie ik de beelden van mijn vroegere leven in een flits voorbij trekken. Gillende sirenes, oprukkende pelotons Mobiele Eenheid, de verstikkende traangaswolken in Dodewaard en het moment dat ik dacht vertrapt te worden in de chaos. De angstige momenten na de granaat aanslag in Jeruzalem. En dan doemt de criminele wereld op met haar inbraken en overval op het Van Gogh Museum. Het beeld van de strafgevangenis in Scheveningen doet mij het zweet uitbreken. Even heb ik het gevoel alsof ik weg wil rennen, ver weg van iedereen. Dan hoor ik de rustige stem van pastoor Pierre en voel ik de hand van Rene en van Lidwien op mijn linker en rechter schouder. ‘Ik doop jou in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, Amen,’ hoor ik en als bij toverslag zijn de beelden verdwenen en een gevoel van ongekend geluk vaart in mij.
Het is allemaal voorbij. De zonden zijn weggewassen en een nieuwe Roy, die nu ook de namen Johannes en Mattheus draagt weet zich een kind van God. Alle pijnlijke jaren van wanhopig op de vlucht zijn voor mijn meervoudig posttraumatisch stress syndroom komen nu tot rust in dit ene moment van vergiffenis dat mij geschonken is in het sacrament van de Doop.
Het geloof van de Rooms Katholieke Kerk, waar ik mij altijd tegen heb afgezet is mijn redding geworden. Vanuit rust kan ik nu met gepaste verbazing terugblikken op een leven van uitersten. Het is of ik nu pas begrijp wat er allemaal gebeurd is in mijn leven en vooral wie ik werkelijk ben. Het grote rollenspel is voorbij en een leven in licht is begonnen."
Lees verder in het boek van Roy Peters:
http://www.freemusketeers.com/naar-god
