“Homoseksualiteit is zo oud als de wereld.
Hoe kan een eigenschap die per definitie tot minder voortplanting leidt, zo
hardnekkig zijn?” Zo begint het artikel van Simon Rozendaal in de Elsevier van
8 februari 2014. De titel op de cover belooft een wetenschappelijke verklaring
voor het roze raadsel, een verklaring voor het voortbestaan van
homoseksualiteit. Het artikel maakt die belofte echter niet waar, zoals we in
onderstaand artikel zullen aantonen. Het is niet alleen interessant om dit
artikel te bespreken en analyseren, maar het is tevens exemplarisch voor het
debat over homoseksualiteit. De wetenschappelijke feiten worden hierbij
gemakkelijk terzijde geschoven ten behoeve van de ideologie die ten koste van
alles verdedigd moet worden, desnoods met leugens: Homoseksualiteit is
aangeboren en kan niet veranderd worden, homoseksueel gedrag kan daarom niet
veroordeeld worden, je kunt mensen immers niet verwijten dat ze zijn zoals ze
zijn. Dat ze willen leven zoals ze geboren zijn.
Is Simon Rozendaal van
mening veranderd?
Rozendaal begint over die achterlijke Russen die in
overgrote meerderheid ervan overtuigd zijn dat homoseksualiteit tegennatuurlijk
is. Gelukkig, zo stelt, hij mogen bewoners van het liberale westen nu trots
uitroepen dat het hun niets uitmaakt wie wat met wie doet. Alhoewel, zo gaat
hij verder, die liberale westerse mensen zich tot voor kort ook liever geen
voorstelling maakten van wat homo’s (vooral de manen) onder de lakens zoal uitspoken. Maar volgens mij was Simon Rozendaal zelf ook iemand die dit soort
activiteiten van homo’s onnatuurlijk vond. Zo schreef hij in 2009 in de
Elsevier: “Een anus is een uitgang en geen ingang.”[1]
Dit klinkt voor mij toch alsof homoseksualiteit tussen twee mannen onnatuurlijk
is…
