Van satanist naar Rooms Katholiek - Zacharias King

“Het gezicht van de demon was onaantrekkelijk: het leek verbrand, was diep zwart, donkergroen van kleur. Toch trok deze demon mij aan.” Op zijn twaalfde mocht Zachary King al slapen bij volwassen vrienden uit een satanistenclub. “Het waren vaak vrienden van mijn ouders, of zelfs mensen uit onze kerk. Mijn ouders dachten dat ik daar veilig was. Maar we dronken bier en keken films voor 18 jaar en ouder. Het was 1978, internet was er nog niet.” Ook hield King zich bezig met satanische toverspreuken. “Als ik ruzie had met iemand, sprak ik een spreuk over de pestkop uit. Dan kwam hij de volgende dag niet op school. Negentig procent van mijn spreuken werkte.” Lees hier verder.....

Van atheïst naar belijdend katholiek: deze schrijver werd gelovig via de liefde

'Binnen het intellectuele circuit vermijden we het onderwerp'

Columnist Stephan Sanders (1961) veranderde radicaal van mening over het geloof.

Door: Laura de Jong 3 juni 2017

De oude opvatting

'Geloven vond ik voor mensen die niet moedig genoeg zijn om alleen te leven. Mensen die wanhopig naar troost zoeken en die niet kunnen accepteren dat er geen betekenis ligt in het universum. Het leek me ook heel kinderachtig. Verder dacht ik er niet over na. Ik kende ook nauwelijks mensen die geloofden. Het was een wereld buiten de mijne.'

Het kantelpunt

'Het is de liefde geweest die mij van mening deed veranderen. Ik ontmoette iemand die zoveel voor me betekende dat die liefde mijzelf oversteeg. Door die bovenmenselijke liefde te ervaren, kun je op het idee komen dat er meer is. Het was niet alleen een liefdesverhouding, maar een religieuze ervaring. Ik kreeg een fysieke reactie van de liefde, ik ging er helemaal van trillen en die ander ook. Allebei tegelijkertijd, bij elkaar. Ik kon daar eerst geen verklaring voor vinden. Maar in de loop van de jaren - daar gaan jaren overheen - ben ik het idee serieuzer gaan nemen dat het een religieuze ervaring was. Lees hier verder........

Bekering in wording van Stephan Sanders

Geloof is als de pijp van Magritte

De kerkganger lijkt uit het straatbeeld verdwenen, schrijft Stephan Sanders. Ook hij was lang niet in de kerk geweest: "Dat fysieke contact, die handen die rond zoeken, het moet relatief nieuw zijn, want ik ken het niet uit mijn vroegste jeugd."

Stephan Sanders ging een beetje proefgeloven. ‘Ik neem het woord God in de mond, om te zien of ik het kan uitspreken zonder te giechelen’, zei hij onlangs in Trouw. De komende tijd doet hij verslag van zijn vorderingen.
Met een lichte kater naar de kerk. Ik weet dat het me nooit eerder is overkomen, want in de tijd dat ik nog wel eens naar de kerk ging dronk ik niet, en vice versa.

Amsterdam op zondagochtend is een joggersparadijs, de strevende mens houdt hartslag en kilometers bij. Hij wil vooral ver, niet zozeer diep of hoog. Ik kan me herinneren dat joggers vroeger belachelijk werden gevonden: ze renden zomaar op straat, waar ze op de hielen werden gezeten door niemand anders dan zijzelf. Mensen riepen 'Houd de dief'. Helemaal niet meer aan de orde: de rennende mens in fluorescerend goed is een vertrouwd onderdeel geworden van het stadsbeeld. De kerkganger - die oogt nu vreemd.....Lees hier verder...

De bekering van Roy Peters

"Terwijl ik voorover buig en over het doopvont heen de schemerige kerk inkijk zie ik de beelden van mijn vroegere leven in een flits voorbij trekken. Gillende sirenes, oprukkende pelotons Mobiele Eenheid, de verstikkende traangaswolken in Dodewaard en het moment dat ik dacht vertrapt te worden in de chaos. De angstige momenten na de granaat aanslag in Jeruzalem. En dan doemt de criminele wereld op met haar inbraken en overval op het Van Gogh Museum. Het beeld van de strafgevangenis in Scheveningen doet mij het zweet uitbreken. Even heb ik het gevoel alsof ik weg wil rennen, ver weg van iedereen. Dan hoor ik de rustige stem van pastoor Pierre en voel ik de hand van Rene en van Lidwien op mijn linker en rechter schouder. ‘Ik doop jou in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, Amen,’ hoor ik en als bij toverslag zijn de beelden verdwenen en een gevoel van ongekend geluk vaart in mij.

Het is allemaal voorbij. De zonden zijn weggewassen en een nieuwe Roy, die nu ook de namen Johannes en Mattheus draagt weet zich een kind van God. Alle pijnlijke jaren van wanhopig op de vlucht zijn voor mijn meervoudig posttraumatisch stress syndroom komen nu tot rust in dit ene moment van vergiffenis dat mij geschonken is in het sacrament van de Doop.

Het geloof van de Rooms Katholieke Kerk, waar ik mij altijd tegen heb afgezet is mijn redding geworden. Vanuit rust kan ik nu met gepaste verbazing terugblikken op een leven van uitersten. Het is of ik nu pas begrijp wat er allemaal gebeurd is in mijn leven en vooral wie ik werkelijk ben. Het grote rollenspel is voorbij en een leven in licht is begonnen."

Lees verder in het boek van Roy Peters: http://www.freemusketeers.com/naar-god

Van goddeloos tot Rooms

Een heiden beschrijft hoe hij zijn weg vindt naar de Rooms Katholieke Kerk. Hoewel de auteur redelijk blijmoedig in het leven staat, kan hij op den duur de â zijnsvragenâ niet ontlopen. Bovendien ziet hij een maatschappij en een beschaving in ontreddering. Hij verdiept zich in de klassieke deugdenleer, niet onderworpen aan de waan van de dag. Zo stuit hij op het christendom, dat hij eerst probeert te negeren. Maar gaandeweg wordt hij meer geraakt, tot hij bij de Heilige Mis ervaart dat hij gelooft.
Hij benadrukt het belang van liturgie, verkondiging en de plaats van de Kerk in de samenleving. Bovendien onderkent hij dat de Moederkerk niet alleen vertroosting biedt, maar vanouds ook geboden kent. Als godsdienst dienst aan God betekent, is het de roeping van de Kerk om in zuiverheid en vertrouwen te blijven verwijzen naar Hem die ons voor ging.
Drs. Karel P. Th. Wiecherink (1953) studeerde psychologie en rechten. Hij vervulde management- en adviesfuncties in het bedrijfsleven. Momenteel studeert hij theologie.

Getuigenis van Thierry Bizot

Hier het getuigenis van Thierry Bizot over zijn bekering tot de Katholieke Kerk (in het Frans met Nederlandse ondertiteling).

Weblog van een ex-Atheïst

"Dat militant atheïsme, dat werd op mijn zestiende mijn vaste overtuiging. Ik streed met het vuur van een bekeerling tegen het geloof. Toen ik goed op weg was met mijn studie geschiedenis in Utrecht, verloor ik de passie voor dat activisme. Studie, politiek, studentenvereniging: de vraag of God bestaat deed er daar niet toe. Ik werd een van de velen bedaarde ongelovigen." Lees hier verder over deze bekeerling die een weblog gestart is.....

Atheïstisch wetenschapper bekeert zich tot het Christendom (Engels)

De Katholieke Kerk is extreem poëtisch

‘Ik was aan het denken over de Kerk en haar structuur, en de leringen van de Bijbel. Je begint te zien hoe poëtisch het allemaal in elkaar past. De Katholieke Kerk is extreem poëtisch, het systeem en de symbolen – het past allemaal in elkaar zoals bij een sonnet.’

Aan het woord is Sally Read. Een bejubelde dichteres van de nieuwe generatie Britse poëzieschrijvers. Zij is geboren in een zeer atheïstische en linkse familie, die haar opvoedde met het credo dat religie des duivels is. Terwijl zij haar boek ‘The Day Hospital’ schreef, dat gebaseerd is op haar ervaringen als psychiatrisch verpleegster, ervaarde zij een spiritueel ontwaken dat leidde naar haar bekering tot het katholicisme.

Dat gebeurde toen zij London bezocht halverwege het schrijven aan haar boek. Zij voelde een brandende behoefte om een katholieke kerk te bezoeken en ze liep die zomeravond rond van Soho tot de City, wanhopig om een kerk te vinden die open was. Na een tijdje bevond ze zich in Liverpool Street, waar ze schreef: ’Ik wist dat ik al een katholiek was.’

Alles was begonnen in de lente van 2010 in Rome, toen zij voor het schrijven van een ander boek een jonge priester benaderde. De vonken sprongen over. De gesprekken met de priester hielden haar van haar werk, onderbraken haar slaap en haar welbevinden. Niet dat de argumenten van de priester haar overtuigden, noch probeerde zij hem te overtuigen. Er was iets dat begon te knagen. Lees verder....

Bekeerling

Luuk Jansen was ongedoopt en heeft inmiddels de weg naar de Katholieke Kerk gevonden. Een video over zijn bekering is hier te zien, en zijn bekeringsverhaaal is op zijn (Engelstalige) blog te lezen.